98-99 kuşağının (Konvansiyonel sınırlar içerisinde Amerika içinden Amerika, Hollywood içinden Hollywood / modernizm vs eleştirme serisi) kanımca en değerli filmidir.

Siyah-beyaz ve renkli kullanımı aynı anda yapabilmesi hem teknik bir başarı hem de filmde bir değer yaratması ve meselesini desteklemesi açısından önemli.

Filmi değerli yapan ögelerden birisi de verdiği referansların tamamımın bir karşılığı olması, filmin derdi ile birebir örtüşmesi ve filmin bu referanslarla ayaklarını yere sağlam basabilmesi.

Sinemayı tüm bu referanslarla siyasetle, tarihle, sanatla (özellikle klasik sanatı yıkan, modern sanatın babası Cezanne), edebiyatla (özellikle Moby Dick) ; tüm bunlardan da değerlisi kendisiyle buluşturmuştur.

Nitekim, yine diğer referansların yanında en değerli bulduğum, Will Hays bağlantısı. Code of Conduct olarak dikte edilenler neredeyse Hays kanunlarının sinema yerine hayata uygulanışı. Bir diğeri, Singing in the Rain’de sinemaya sesin gelişine yaptığı gönderme, ki kendisi de hayata rengin gelişini ve bu geçiş sürecini tüm tatlılıkları ve zorluklarıyla karşılıyor.

Son olarak birçok referans üzerinden Blue Velvet ve de ‘dışarıdan gelen’ anlatışı üzerinden Dogville bağlantısını çok beğendim.

 Sıradan bir Hollywood eleştirisi diye bakıp geçilmemesi gereken değerli bir filmdir Pleasantville.

Nil Birinci