Soramadıkları, söyleyemedikleri, gizleyemedikleri, yaptıkları ve yapamadıkları ile içten içe yanan karakterlerin tekinsiz ve perdelenmiş davranışları ile geçiyor film. Şüphe, tereddüt ve olasılıklar ile dolu. Hep arada kalmalar söz konusu, gurur ile tutku, gitmek ile kalmak, söylemek/ sormak ya da susmak.

Zeki Demirkubuz insan davranış bilimcisi yönetmenleri klasmanında yer alıyor. yani filmlerinde derdi tasası bu. O yüzden iyi okuyor insani. filmin bir başka başarısı da yine kamera kadrajı; sahnelerin çoğunu ya yansımalar vasıtasıyla ya kapı arkasından (adeta çerçeve içinden) izletiyor. Bu anlamda dışavurumcu ve etkileyici bir üslupta diyebiliriz. Filmin zayıf karnı ise gereksiz uzun olması ve yönetmenin filmografisinin ne yazık ki özgünlüğünü giderek kaybetmesi, kendi içinde dahi tekrarlara düşmesi, izleyiciye nefes alanı bırakmaması.

Yine de değerli bir yönetmendir kendisi. Daha iyi filmlerini görmek ümidi ile.

Nil Birinci