Efrain (2015)

Pastoral bir hikaye gibi başlıyor film, dağ, ova, orman manzaraları çok güzel. Ephraim ve çok sevdiği kuzusu üzerinden bir çocuğun masumiyetini, açlık ve zor hayat koşullarını, gelenekleri ve umutları çok içten bir dille anlatıyor. Dünyanın diğer bir ucu Etiyopya’nin aslında o kadar da uzak olmadığını görüyorsunuz. Ülke kültürü hakkında güzel bilgiler de veriyor; ilginç bir din karmaları var, kurban bayramı kutluyorlar, Muslumanlarinkine benzer adetleri ve batıl inançları var, hac ile kutsanıyorlar, İsa’yı anıyorlar, namaz kılıyorlar. Budist adetlerine de rastlamak mümkün. Minik evleri çok güzel. Karakterler arasında Dalai Lama kılıklı bir büyükanne, seküler ve pozitif bilim inancı ile köyünü terk edip şehre kaçan ileri fikirli bir abla da var. İzlemesi gayet keyifli.

Gosterime girdigi yıl Cannes ve Akademi’nin (Oscar aday adayı) dikkatini çeken ilk Etiyopya filmi. boyunu aşıp dünyaya kendini duyurması güzel olmuş, umarım diğer ülkeler de film vs kültür ögeleri ile seslerini duyururlar. Farklı seslere kulak verip at gözlüklerini çıkarmış, belki bir nebze zihni zenginleşmiş oluruz biz de.

Nil Birinci