Cottontail (2023)

Çoğunlukla kısa filmler, televizyon dizilerinin yönetmeni ve yapımcısı olarak tanınan Patrick Dickinson, son filmi “Cottontail” ile uzun metraj sinemasına adım attı. Film, geçen yıl Roma Film Festivali’nde prömiyer yaptı ve en iyi ilk uzun metrajlı film ödülünü kazandı.

İngiliz yönetmen, 2013’te çektiği kısa filmi “Usagi-san”dan uyarladığı “Cottontail”de, demans hastası eşini kaybeden Kenzaburo’nun yeni hayat yolculuğunu ele alıyor. Film, derin duygusal anlatımı ve karakter gelişimiyle dikkat çekiyor.

Oxford’da Japon sineması eğitimi almış olan yönetmenin tarzı, Japon usta Yasujiro Ozu’ya benzetilmekle birlikte, Kenzaburo’nun görünümü ve şapkası dışında Ozu’nun tarzı ile doğrudan benzerlik göstermiyor. Film, gerçek hayattan koparak anılarında yaşamaya çalışan nihilist bir karaktere odaklanarak başlıyor (özellikle ahtapot sahnesi bu açıdan çok etkileyici), ancak kısa sürede bu kimlikten sıyrılarak daha geleneksel anlatım kalıplarına yöneliyor. Film boyunca zaman atlamaları ile geçmiş ve günümüz arasında dolaşırken, duyguların yoğun bir şekilde yüzeye çıktığını gözlemliyoruz ve izleyicinin yorum katmasına fazla alan bırakmayan bir anlatım tarzı sergileniyor.

Film, aile yapısı, baba-oğul ilişkisi ve yaşlı, inatçı bir babanın kendiyle mücadelesine odaklanırken, hikaye anlatımında özgünlükten ziyade daha klasik bir yaklaşım benimsiyor. Oyunculuklar etkileyici olsa da teknik açıdan dikkat çeken çok fazla unsur yok; sıkça kullanılan yakın plan çekimler ve elde çekim teknikleri bazen dikkat dağıtıcı olabiliyor.

Film boyunca baba-oğul ilişkisini sağlamlaştıran ve filmde köprü görevi gören annenin görünmez eli, filmin sonunda mutlu bir aile tablosu sunuyor. “Cottontail”, bağımsız bir yapım olarak yavaş temposuna rağmen ana akım izleyicinin tüm beklentilerini karşılıyor. Bu, yönetmenin deneysel geçmişinden bir adım uzaklaşıp daha geleneksel bir sinematografik yaklaşım sergilediğini gösteriyor.

Cottontail, Istanbul Film Festivali’nin Genç Ustalar bölümünde gösterilmekte.

Nil Birinci